जास्त झालं की
सुखसुद्धा बोचतं
जागेपणी झोपेतही
सुईसारखं टोचतं
ओसंडून वाहिलेलं सुखसुद्धा
जीवाला मानवत नाही
सुखाचही होतं ओझं
मनाला ते पेलवत नाही..
काही हवं असतं उगाच
मनात कुठेसं खुपणारं
भाजलेल्या फोडासारखं
आतल्याआत ठुसठुसणारं
एक हवी असते हुरहुर
काळजी काही चिंता
थोडा उगाचच आयुष्याचा
वाढवायचा असतो गुंता
झेपेल इतकी जीवालाही
हवीच असते यातना
सुखाला तोलून धरेल
इतकी हवीच एक वेदना
तेव्हाच कुठे संवेदनेला
सुखाची ओळख पटते
आणि वेदनाही सुखाचे
मग वस्त्र नेसून नटते..
: सौ. अनुराधा म्हापणकर
Saturday, July 19, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment