एक टिंब.. खरतर त्याहूनही छोटं माझं अस्तित्व..
पण शुद्ध हरपताना कळलं...
मी टिंब न्हवे.. बिंदू आहे..
आणि बिंदूही नव्हे.. केंद्र बिंदू आहे
सार्याच्या केंद्र स्थानी स्थित मी..
सभोवती सारे माझ्या.. फेर धरलेले
एका ठराविक अंतरा वरून .. त्यांनी मला घेरलेले
मलाच नव्हतं जाणवलं त्यांचं सभोवती असणं..
माझ्या परिघात मला त्यांचं दाही दिशांनी जपणं ..
.
भान हरपतानाच अशी भानावर आले जेव्हा
परिघ जवळ करत सारे एकत्र होते जमत
आपल्या केंद्र बिंदूला जपायला सारे होते धड़पडत..
कदाचित त्यांनाही तेव्हाच.. हा साक्षात्कार झाला आहे..
त्यांना टिंब वाटत असलेली मी.. त्यांचा केंद्र बिंदूच आहे..
.
.
सौ. अनुराधा म्हापणकर
Monday, March 24, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
अजुन एक मस्त कविता
ReplyDelete