समोरच्या फडफडणार्या कागदावर एक हात
पेपरवेट सारखा ठेवून बसलीय मी कधीची
ना पेनातून सरसरून शाई झरु पहाते
ना कागदावर ती शब्दांची रांगोळी नेहमीची
बाहेर पडताना येताहेत
शब्द असंख्य कोलमडलेले
एकेका शब्दाला उभे करत
कसे बसे मी सावरलेले
का आज अशी शब्दांची वेल माझ्या
हिरमुसलेली .. उदास आहे...
क्षणिक म्हणावे हे सारे की
चिर:कालिन हा र्हास आहे..?
समोरच्या कागदाची
ती असहाय्य फडफड
आणि माझ्या निरिच्छ मनाची
ती केविलवाणी तडफड....!!
.
.
सौ. अनुराधा म्हापणकर .
Sunday, March 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ashi phadphad....jivgheni.......!!!!
ReplyDeletesahi....!!!