आई आहेस तू.. पण...

आई आहेस तू..
पण किती ग ओळखतेस.. कुशीतून निपजलेल्या मुलाला
नऊ महिने पोटात वाढवलसं त्या आपल्या बाळाला
तो.. त्याचा स्वभाव.. त्याच्या मूड.. त्याची आवड निवड..
वेळेवर न मिळालेल्या नाश्त्यासाठी त्याने केलेली ओरड
त्याच्या बर्‍या वाईट सवयी.. त्याची गादी त्याची उशी..
तव्यावरची गरम पोळी.. त्याच्या विटमिनची गोळी
दिवसभर नुसती राब राब राबतेस..
शब्द त्याचा पडू नये म्हणून हवेतच झेलतेस..
.
.
पण काय ग..
घरातून बाहेर पडल्यावर... तो काय काय करतो..
कुठे कुठे जातो आणि कोणा कोणाला भेटतो..
लोकलच्या दाराला म्हणे हल्ली तो लटकतो..
लेडिज डब्याकडे पहात एक शिट्टी सुद्धा वाजवतो..
कॉलेजात गेल्यावर लेक्चर सारी बंक करतो..
बाहेरच्या पानवाल्याकडे झुरके म्हणे ओढतो..
एम एम एस आणि सिडीज ची अदला बदल करतो..
रोज नव्या "आयटम" ला घेऊन जुहु बीच फिरतो..
.
.
घरी येतो सातच्या आत.. तू मागे पुढे करतेस..
कित्ती दमला बाळ माझा.. म्हणून घाम सुद्धा पुसतेस..
साजूक तुपातल्या शिर्‍याची बशी समोर धरतेस..
काय करू रे जेवण? म्हणून पुन्हा पुन्हा विचारतेस
.
.
कधी विचार ना ग अधून मधून...काय शिकवलं रे आज कॉलेजमधे...
आठवतंय... न चुकता विचारायचीस तू.. जेव्हा जायचा तो शाळेमधे..!!
.
.
.
.
सौ. अनुराधा म्हापणकर