मूठभर ठसठसती वेदना,
पसाभर हळव्या भावना
पापणीभर ओले डोळे
थेंबथेंब आसवाचे तळे
काही मोकळे उसासे
काही कोंडले जरासे
जगण्याचा वेडा ध्यास
अप्राप्यसे स्वप्न भास
चिमूटभर सुखाचे कण
ठेवणीतले आनंद क्षण
.
.
ओंजळभर शब्दांना,
ह्या सा-यात मुरु द्यावं
"कविते"साठी वेगळं,
आणखी काय हवं ?..
.
अनुराधा म्हापणकर
Tuesday, November 2, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)