Thursday, March 25, 2010

अग्नीपरिक्षा

जानकीस म्हणे श्रीराम, प्रिये, भूतली पहा जरा
जन्मदिन माझा आजि, उत्साहे होतो साजरा

पहा चहुकडे सारा, पसरला संतोष आहे
मंदिरात राऊळीही, माझा जयघोष आहे

मानवाने सागरात, उभारिला उंच सेतू
जैसा मीही रचिलेला, विसरलीस काय तू

माझ्या जन्मप्रीत्यर्थे, आज सेतूचे उद्धाटन
कितिक थोर जनांस, तेथ केले पाचारण

पुन:श्च वाटे जन्मावे, धरणीवरी अवतरावे
याचि देही याची डोळा, सारे ते अनुभवावे

ऐकोनी श्रींची वचने, जीव जानकीचा थरथरला
म्हणे नाथ कशासाठी, हा भलताचि हट्ट धरला

नाथा होईल अनर्थ, क्षणभरी विचार करा
कलियुगे जन्मापरी, तो वनवास होता बरा

एकटाच तो मायावी, होता रावण लंकाधिपती
मात्र कलियुगात या, रावणाचीच आहे भरती

तुम्ही साक्षात परमेश्वरी अंश, तुम्हांस न अशक्य काही
रावणराज्यात परि सीता पुन्हा,अग्नीपरिक्षा देणार नाही

सौ. अनुराधा म्हापणकर

Tuesday, March 23, 2010

रोग !

असहाय्य अस्थिर लोकांचे, पसरलेले पुंजके
अशिक्षित खेडवळ कुणी अन, शहाणेही मोजके

गांजलेले व्यापलेले त्यात होते, त्रस्त कोणी
दुर्धर जर्जर व्याधींनी टेकलेले, ग्रस्त कोणी

आहे म्हणे तेथ एक, सिद्धपुरुष महायोगी
लीलया "बाबा"ने त्या निवारले किती रोगी

प्रत्येक गाववेशीवर अशी एखादी आहे रांग
शहरांचं म्हणाल तर वेशीइतकीही नाही लांब

एकविसाव्या शतकातही, अक्कलच गहाण आहे
पादुका म्हणोनी शिरावर, पहा कोणाची वहाण आहे

सायन्स टेक्नोलॊजी जमान्यात, इथे बुद्धीशी वाकडे
आणि (संधी)साधूबाबा ऐकतो, भक्तगणाचे साकडे

निवारेल का कोणी, हाच खरा रोग आहे..
अंधश्रद्धा, देशाचा या अनादिकालीन भोग आहे

सौ. अनुराधा म्हापणकर

Sunday, March 21, 2010

धमाल मस्ती
























सौ. अनुराधा म्हापणकर
दैनिक प्रहार : मार्च २१, २०१०

Thursday, March 18, 2010

"ती"....

जगण्याचा ध्यास ती, मूर्त स्वप्नभास ती
मूक शब्दा गवसलेला, मंजुळ स्वरभास ती

आयुष्याच्या मध्यांतरी, परतलेले शैषव ती
अल्लड अवखळ चंचला, मृदु कधी मार्दव ती

उसळणारा प्रपात कधी, अन खळाळता झरा ती
डोळ्यांतूनी उगा बरसत्या, कधी श्रावणधारा ती

कोसळताना सावरणारी घट्ट एक आधार ती
विस्कटताना आवरणारी लयबद्ध आकार ती

तिचेच देणे, जगण्यास आले, माझ्या जे, पूर्णत्व ती
माझाच वारसा लाभलेले, पारंपारिक स्त्रीत्त्व ती

कोण म्हणोनी काय पुसता, माझेच प्रतिबिंब ती
चांदणरात्री झळाळणारे, पूर्ण ते चंद्रबिंब ती

नाही दुजी अन्य कोणी, तिच्यासम एक ती
आहे माझ्या लाडाची, एकलुती एक लेक ती

अनुराधा म्हापणकर

Monday, March 15, 2010

गुढीपाडवा

मी आणली ना विकत
गुढी रेशमी एक रेडीमेड..
पाटावरली रांगोळी मात्र
माझीच हं! - सेल्फ़मेड..


गोडधोड काय विचारता ?
आणलंय ना "चितळे"च आम्रखंड..
पु-या मीच केल्या हो,
आणि बाकीचा स्वयंपाकही अखंड


दारावर बांधलं भरगच्च तोरण
आंब्याच्या डहाळीला अशोकाचं पान
झेंडू मात्र टपोरा केशरी
एकेक वेचून घेतलाय छान


मुलांनी विचारलं.. मॊम-
तांब्याला का ग उंचावर टांगलं
तांब्या नव्हे रे - गुढी ती,
आज किनई, असं करणं चांगलं..


"आजच का-" ? विचारशील
तर उत्तर मी थोडं मागाहून देते
विसरलेय खरतर बरंच काही
हळूच "गुगल" वर डोकावून येते


माझ्याच सणाचे महत्व,
मला माहित नाही, म्हणून हसू नका
"थर्टी फर्स्ट" च्या पार्टीत तुम्हीही नाचता
आता - खरं बोलले म्हणून रुसू नका


सौ. अनुराधा म्हापणकर

Monday, March 8, 2010