जीव कापरा कापरा |
वेळ कातर कातर |
सांज पहाटेच्या मधे |
एका रात्रीचे अंतर |
धेनू हंबरती कशा |
गूढ गंभीर गंभीर |
घरट्यात परतली |
सारी पाखरे अधीर |
असा सूर्य वितळला |
क्षितीजाच्या रेषेवर |
लाटा लालबुंद मंद |
सागराचा नीर तीर |
तम दाटे दाहिदिशा |
त्यासी चंद्राचा आधार |
चंद्रकोरीने पेलला |
गर्द अंधार अंधार |
सांजवेळी वृंदावन |
उजळले देवघर |
चराचरी तो भरुनी |
आला चैतन्याचा पूर |
अनुराधा म्हापणकर |
Tuesday, October 1, 2013
कातरवेळ
Tuesday, September 24, 2013
चाले आषाढीची वारी
चाले आषाढीची वारी
वर आषाढाच्या सरी
सारी गरजे पंढरी
विठू नाम ll
संथ लय एक ताल
चाले थोर वृद्ध बाल
चिपळीच्या सवे टाळ
वाजविती ll
डोईवर ती तुळस
दिसे विठूचा कळस
नाही पायाला आळस
वेग वाढे ll
बळ देतो माझ्या पाया
माझा पंढरीचा राया
वारी पूर्ण ही कराया
कृपा तुझी ll
विठू नाम सदा मुखे
कळसासी डोळा देखे
तिन्ही लोकीची हो सुखे
त्याचे ठायी ll
माझ्या शहरी भावंडा
वेळ काढुनिया थोडा
मुखी विठ्ठल तेवढा
आळवावा ll
- अनुराधा म्हापणकर http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:ywMudXL7cowJ:maharashtratimes.indiatimes.com/rssarticleshow/21152996.cms+&cd=5&hl=en&ct=clnk&gl=in
वर आषाढाच्या सरी
सारी गरजे पंढरी
विठू नाम ll
संथ लय एक ताल
चाले थोर वृद्ध बाल
चिपळीच्या सवे टाळ
वाजविती ll
डोईवर ती तुळस
दिसे विठूचा कळस
नाही पायाला आळस
वेग वाढे ll
बळ देतो माझ्या पाया
माझा पंढरीचा राया
वारी पूर्ण ही कराया
कृपा तुझी ll
विठू नाम सदा मुखे
कळसासी डोळा देखे
तिन्ही लोकीची हो सुखे
त्याचे ठायी ll
माझ्या शहरी भावंडा
वेळ काढुनिया थोडा
मुखी विठ्ठल तेवढा
आळवावा ll
- अनुराधा म्हापणकर http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:ywMudXL7cowJ:maharashtratimes.indiatimes.com/rssarticleshow/21152996.cms+&cd=5&hl=en&ct=clnk&gl=in
पत्त्यांचा डाव
आयुष्य पत्त्यांसारखंच असतं.. प्रत्येक नवा दिवस म्हणजे हातात आलेलं नवं पान! ते जमिनीवर आहे तोवर माहीत नाही, पण हातात आल्यावर कळतं, दुरी-तिरी आहे की हुकुमाचा एक्का! पण मला नकोस तू, म्हणून त्याला नाकारता नाही येत. दिवस जसा आला आहे तसाच जगावा लागतो.
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/20721205.cms
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/20721205.cms
लेकाची आई
' लेकीची आई ' वाचून बऱ्याच ' लेकीच्या आयां ' नी प्रतिसाद दिला आणि ' लेकाच्या आया ' मात्र हिरमुसल्या .एक लेकाची आई तडकलीच फोनवर . ' काय गं ? लेकीचंच कवतिक ! मुलाच्या आईपणाच्या काही भावनाचनसतात की काय ?' मी हसत म्हटलं , ' नाही गं , पण मुलाच्या आईच्या भावना , लेकीच्या आईपेक्षा वेगळ्या !' तीफुरफुरली , ' मग लिही ! तुलाही मुलगा आहेच की !' नवा भुंगा तिने लावून दिला आणि माझ्यातली ' लेकाची आई' विचार करत राहिली .
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/19534332.cms
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/19534332.cms
लेकीची आई
आई होणं ही स्त्रीजन्मासाठी परिपूर्णता असतेच. पण त्यातूनही एका ' लेकीची आई ' होणं हे स्त्रीला अधिक समृद्ध करतं... एका मातेचा हा ' स्व ' शोध....
http://maharashtratimes.indiatimes.com/lifestyle/ladies/-/articleshow/19299017.cms?
स्पीड...
सुपरफास्ट प्रवासाची भुरळ आता सा-यांनाच पडू लागली आहे. मात्र या सुपरफास्ट प्रवासामुळे प्रवासात डोळ्यांत साठवल्या जाणा-या चित्रचौकटी हरवत चालल्यात...
मुंबई-पुणे एक्सप्रेस वे वर मस्त गाणी ऐकत जाण्याचा आनंद वेगळाच! असंच गाणं ऐकता ऐकता लक्ष स्पीडच्या काट्यावर गेलं ... स्पीड चक्क ११० होता. त्या ११०च्या स्पीडने धावणाऱ्या गाडीत पोटातले पाणीही हलत नव्हते. नुकताच फूड मॉलमध्ये खाल्लेला बटाटेवडाही पोटात शांतच होता. डोक्यावरचा एकही केस सकाळी नेमून दिलेली आपली जागा सोडत नव्हता. खिडकीबाहेरच्या एकाही फ्रेमवर नजर ठरत नव्हती आणि मुख्य म्हणजे , ११०च्या स्पीडला असतानाही शेजारून अनेक गाड्या भन्नाट ओव्हरटेक करून जातच होत्या...
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/16982671.cms?
महाराष्ट्र टाइम्स २८ ऒक्टोबर २०१२
ट्रांझिट हॉल्ट
दिवस दिवस नुसते पळण्यात संपत आहेत . वर्षभर घाण्याला जुंपल्यासारखं काम ... आणि मार्च एण्ड म्हणजे तरकहर होता अगदी . टनओव्हर , टार्गेट्स , टॅक्स प्लॅनिंग ...! एप्रिल उजाडला ... फ्री नाही म्हणता येणार , पणनिदान श्वासांची लय नॉर्मल आली इतकंच . लँडिंग म्हणावं का याला ... नाही ... पुढच्या टेक - ऑफआधीचाट्रांझिट हॉल्ट असावा . आज क्लायंटची मीटिंग अचानक रद्द झाली आणि चक्क दिवसाउजेडी घरी परतलोय .कुणीच नाही घरात ...! बऱ्याच दिवसांनी विचार करायला आपले म्हणावे असे काही क्षण अवचित हातात !आणि हा विचार करता करता वर्षभरातील अनेक गोष्टी , सिनेमा पहावा तशा नजरेसमोर येत जातात . एकेकसीन डोळ्यासमोर तरळत राहतो ... एकामागोमाग एक ...!
.
.
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/12571246.cms
.
.
http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/12571246.cms
Saturday, May 11, 2013
सांग ना - काय हवं ?
उगवती शुक्राची चांदणी देशील की
अढळ ध्रुवतारा..
कवेत घेऊन येशील का माझ्यासाठी
तो बेभान उनाड वारा
कातरवेळंच दाटलेलं क्षितीज
आणून देशील
चांदणरातीचं चमचमतं आभाळ
पेलून घेशील
सागरातली उसळलेली भरशील का
ओंजळीत एक लाट
की हिरव्या शेतातली आणून देशील
नागमोडी एक वाट
आणशील का ते चंद्रबिंब
पूर्ण गोल पुनवेचे
आणशील कोवळे किरण
तांबूस पिवळ्या पूर्वेचे
गवताच्या पातीवरला दवबिंदू
अलगद झेलशील ?
डोळ्यांच्याच भाषेत माझ्याशी
नजरेनं बोलशील ?
घेशील का आणाभाका
देशील का वचन
अबोल भावनेतही माझं
वाचशील का रे मन
.
भारावल्या सारखा तिच्याकडे तो
पाहात उभा राहिला
पहिल्या रात्रीच उभ्या संसाराचा
चित्रपट त्याने पाहिला
.
.
पुन्हा कधीच त्याने तिला
"काय हवं"- प्रश्न विचारला नाही
कवयित्रीशी झालं होतं लग्न
तो कधीकध्धीच विसरला नाही
- अनुराधा म्हापणकर
Saturday, April 6, 2013
पापणीस ओल नाही
मतलबी जगी या, आसवास मोल नाही
कुणाच्याच कुणासाठी, पापणीस ओल नाही
मना शोधिसी का, अर्थ नात्यांचा, व्यर्थ आहे
हे लावणे जीवाचे, जरी वाटे की फोल नाही
फुका लाव आशा, तेथ, भेटली निराशा
संभाळ रे मनाला, की ढळणार तोल नाही
डोळ्यांस जे दिसे ते, मायावी डोह सारे
परी उथळ सर्वकाही, काहीच खोल नाही
जगणे तुझे नी माझे, बंदिस्त चौकटीचे
दुनियाच ही आताशा, राहिली गोल नाही
मतलबी जगी या, आसवास मोल नाही
कुणाच्याच कुणासाठी, पापणीस ओल नाही
कुणाच्याच कुणासाठी, पापणीस ओल नाही
- अनुराधा म्हापणकर
Saturday, February 9, 2013
बॅक टू स्कूल !
२२ वर्षांपूर्वीचे तेच चेहरे. फक्त घट्ट वेण्यातल्या मुलींच्या बाया झालेल्या आणि खाकी हाफ चड्डीतल्या मुलांचे बापे..पण ते दोन-तीन तास आम्ही त्या कॅन्डललाइटच्या मंद प्रकाशातल्या रेस्तराँमध्ये नव्हतोच. आम्ही होतो आमच्या दहावीच्या वर्गात..!
http://www.loksatta.com/chaturang-news/back-to-school-57443/
http://www.loksatta.com/chaturang-news/back-to-school-57443/
Sunday, January 13, 2013
कितीही म्हटलं तरी.....!!
कितीही आणलं उसनं अवसान जरी
कितीही ठेवलं मनानं अवधान तरी
कितीही जपली डोळ्यात तेल घालून
समजूत आपली घातली बोलून बोलून
कितीही सांगितल्या धीराच्या चार गोष्टी
कितीही म्हटलं ठेव चहुवार चौकस दृष्टी
कितीही जरी दिले युक्त्यांचे कानमंत्र
स्वरक्षणाचे कितीही शिकवले जरी तंत्र
कितीही म्हटलं, घाबरायचं काही कारण नाही
कितीही म्हटलं, कोणाला जायचं शरण नाही
कितीही मी म्हटलं तरी…
नाक्यावरच्या वाण्याकडेही आता
तुला पाठवायची वाटते भीती
काय सांगू, तुला कसं सांगू पोरी
सभोवार लांडगे कोण आणि किती
कुठवर तुला मी असं पदराआड जपणार
कुठवर अशी माझ्यापाठी पोरी तू लपणार
लाज भीतीचं बंधन तुला मोडायला हवं
लढ गं ! .. स्वत:साठी तुला लढायला हवं..
लाळ गळणा-यांचं थोबाड फोडायला हवं
आता फक्त त्या लांडग्यानीच रडायला हवं..
हं !! माझ्या आईपणाच्या बेडीलाही
मी आता तोडायला हवं….
पण.. शेवटी…
कितीही म्हटलं तरी ………. !!
: अनुराधा म्हापणकर
Subscribe to:
Posts (Atom)