मातीत पाय रोवून...

मातीत पाय रोवून
घट्ट उभी राहिले..
वाळुसारखी ती
सरसर निसटून गेली
मला दूरवर मागे ठेवून..
तरी अधांतरी
लटके पाय सावरत
मी पुन्हा स्वत:ला
उभी ठेवते घट्ट..
.
त्या मातीत कधी न कधी
उभी राहीनच मी पाय रोवून..
.
.
संस्काराचे बाळकडु
मुलाना पाजताना सुद्धा
निसटून जातात हातातुन..
माझी दोन पिल्लं
अशीच त्या वाळुसारखी..
अंधातरी लोंबकळणारे हात
आणि.. लटक्या संवेदना
दोन्ही सावरत..
मी उभी रहाते पुन्हा घट्ट..
.
माझीच माती ती...
कशी जाईल निसटून..!!!!
.
.
.
.
माती माय
सौ. अनुराधा म्हापणकर