.
माझे जळणे तीळतीळ
जगणे रोजचेच झाले माझे
तू देत रहा चटके खुषाल
सोसणे रोजचेच झाले माझे
मी सुगंधी घेतला वसा
दरवळत राहील आसमंत
आयुष्य सरते रे सरूदे
कसली ना मजला खंत
सरेन मी मरेन मी
राख होऊनी उरेन मी
कणा कणात रक्षेच्या
चैतन्य होऊनी भरेन मी
टेकवशील ना बोट तू
तुझ्या कपाळी मिरवेन मी
विभुती होऊन करेन रक्षण
चटके नियतीचे जिरवेन मी
.
सौ. अनुराधा म्हापणकर
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
khar aahe g taai. baayakaanchaa melaa janmach tyaasaathee asato kee kaay g?
ReplyDelete...सरेन मी मरेन मी
ReplyDeleteराख होऊनी उरेन मी
कणा कणात रक्षेच्या
चैतन्य होऊनी भरेन मी
टेकवशील ना बोट तू
तुझ्या कपाळी मिरवेन मी
विभुती होऊन करेन रक्षण
चटके नियतीचे जिरवेन मी
Simply touchy...too good wording,,,APRATIM
Shivaji