त्या पाच जणी .. मैत्रिणी..

त्या पाच जणी..
सख्या मैत्रिणी..
कॉलेज कट्ट्यावर त्यांनी..
गायिली होती गाणी...
खळखलून उगाच हसताना
डोळ्यातून येई पाणी...
.
.
कॉलेज संपलं .. संपला तो सहवास..
संसार.. नोकरी.. सुरु झाला नवा प्रवास..

सुन-बायको-आई..रूपं करावी लागतात धारण..
हसण्यासाठी आताशा शोधावं लागतं कारण ..

रोज नवी समस्या हात जोडून असते उभी ..
सोडवताना वापरायची नित्य नवी खुबी..

पाची दिशाना सा-या आता -कुठे ते भेटण..?
अल्लड थिल्लर उनाड आता कुठे ते वागण..?
.
.
तरी दहा वर्षानी तो योग महत्प्रयासाने आला जुलुन..
फोन ईमेल झाले पन्नास- तेंव्हा गेल्या सा-या जमून..

दहा वर्षाचं साचलेलं हसू .. मग उगाच त्या हसल्या..
कॉलेजचे ते उनाड दिवस पुन्हा पोटभर एकदा जगल्या..

चार घटका एकत्र..सा-याचं एक आयुष्य होतं..
पुढच्या काही दिवसांसाठी मिळाल टॉनिक होतं..
.
.
हसता हसताच निरोप घेताना ..गळा त्या भेटल्या ..
पाच वेग़ळी आयुष्य जगायला मग.. वाटेला त्या लागल्या ...!!!
.
.
.
एक मैत्रीण..
मी..त्यांच्यातलीच..
सौ. अनुराधा म्हापणकर.