गणितच सारे चुकलेले..

त्या वळणावर त्याची नि माझी
अवचित घडली भेट
माझ्या चेह-यावर रुतलेली
त्याची नजर थेट..

उगाच घुटमळलेली आणि
थबकलेली ही पावले
नको म्हटले तरी का पुन्हा
भुतकाळात मी धावले

ती बोचरी नजर चुकवणारा
चेहरा माझा बावरा
मुलाला कडेवर घेतलेला
सोबत माझा नवरा..

ओळख कशी करून द्यावी
काय सांगू नव-याला..?
मुलाला माझ्या काय शिकवू
मामा की काका म्हणायला..?

वाटले सारे मी विसरलेले
संसारात होते रुळलेले ..
येताच तो सामोरा मात्र
का गणितच सारे चुकलेले..?
.
.
.
कल्पना विलास..
सौ. अनुराधा म्हापणकर
30-01-2008.