Tuesday, July 15, 2008

बॅंड-एड

.
माझ्या हातून झालेली जखम
भळभळत ठेवण्यातच किती आनंद मिळतो ना तुला..
नाही म्हणता नाहीच खपली धरू देत तू त्यावर..
स्वत:च्याच हातानं वर मीठ चोळत असतोस अजून..
मी फुंकर मारलेली तरी कुठे चालते तुला..?
.
पण त्या एका जखमेच्या बदल्यात
तू दिलेल्या अनेक जखमांचा हिशेब मी ठेवते कुठे..
त्या जखमा कधीच भळभळतानाही दिसत नाहीत
मुकाट सोसताना डोळ्यातून अश्रुही वाहत नाहीत
पदराखाली झाकून घेते मी एकेका व्रणाला
त्यावर खपली धरते की नाही.. माझं मला तरी कुठे कळतं..
मी आपली बॅंड-एड घेऊन तुझ्या मागे मागे फिरत असते ना..
.
.
: सौ. अनुराधा म्हापणकर

5 comments:

  1. agadi chindhi bandhate draupadi, harichya botala...
    hya style madhye du:khh vyaky kelayas, asa nahi watat tula ?

    ReplyDelete
  2. chhaan aahe kavitaa!!!striche sanaatan dookh aahe he!tine jhooraave aani purushaane durlaksha karaave.aani poonha daratichyaa kshamaashilatene tine premach oodhalaave!!!

    ReplyDelete
  3. chaan ahe kavita... pan band aid chya jagi... malam patti jast samparpak vatli asti
    milind

    ReplyDelete
  4. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  5. Malam Patti pekshaa Band Aid haa shabd jaast prachalit aahe, naahi kaa?

    ReplyDelete